Hompetitten hompetatten hompetur!

Mandag 15. Mars


Daa var det paa tide aa reisa over grenso til Laos, og me hadde brukt gaarsdagen til aa forsikra oss om at me fekk ein bra buss, i og med at me naa skulle sitta paa an i 11tm.
Det kom ein minibuss og henta oss med hotellet kl 06 30 og tok oss med til busstasjonen, der me blei bedt om aa gaa ut av bussen. Me venta og venta og venta og venta, men ingenting skjedde. Daa me spurte dei ikkje engelsktalande sjoforane om naar bussen skulle gaa svara dei bare "kl 11." Og me kjennte me blei skikkelig irriterte. Men etter ca 1tm venting skulle bussen gaa. Sjolv om da viste seg at det var minibussen som skulle frakta oss, var me glade for aa komma igong med reisa.

Etter 3tm paa ein trong buss var me framme med grensa. Ut av bussen med all bagasjen, og me fekk beskjed om at me skulle gaa over grensa der me blei henta av ein ny buss.
Paa vei bort til visummannane var det mange lokale som var der og ville veksla pengar med oss, men me var bestemte paa aa oversjaa dei, etter som det var garand\tert at me ville bli lirt av dei.
Me var dodsfornoyde med at me hadde vor saa forbredte og veksla om til dollar for me for, aa siden me hadde faatt beskjed om at det kosta 30$ pr. pers. og me hadde med oss 35$ kvar laag alt til rette for at detta sku gaa glatt. MEN da va for me fekk veta at da kosta 40$ pr. pers.
Saa der sto me paa grenso, med to store menn forran oss som ikkje forsto anna enn at me hadde for lite pengar og ei saa masa om at da va 5min til bussen gjekk og ville veksla pengar. Forvirra saa me va, bestemte me oss for aa veksla resten av vaare Vietnampengar til Laospengar, uten aa veta kursen. Det endte jo selfolgeli med at me blei skikkelig lurte. Daa me merka da tente me paa alle pluggar! aa Marita endte opp me aa be ho dra der pepparen gror.
Da va kanskje ikkje da luraste, for detta va damo saa sku visa oss veien til neste buss. "I take the scooter, you walk, see you at the bus, 500m." sa ho, og suste av gaarde.
Heldigvis var me i godt selskap av et par fra Holland og et par fra Russland. Saa me begynte aa labba vekk fra grenso. I 40grader, med to sekkar kvar paa kroppen gjekk me og gjekk og gjekk, da foltes saa ei evighet, og svetten sildra!

Endeli framme paa busstasjonen, men der va ingen buss. Saa me gjekk videre. Naar me hadde gaatt endo litt til saag me et vrak av ein buss. aa der sto den faela kjerringo og smilte fra oyra til oyra. vaart storste mareritt! 8tm paa ein lokalbuss!

For daake saa ikkje har vore i Laos er det noksaa umulig aa forestilla seg ein lokalbuss, meeen me skal prova aa forklara saa godt me kan...

1. Setene var holete
2. malingo skalla
3. dorene gjekk ikkje igjen
4. Vinduo gjekk ikkje opp
5. Da laag levande biller i ein pose og lagte faele lydar
6. Ingen aircon, og dei faa viftene saa var funka bare av og til
7. Ingen snakka engelsk
8. INGEN stotdemparar
9. Setene saa heima var beregna paa 2 pers. var her beregna paa 3.
10. Hylla som strakk seg over alle setene holdt paa aa detta i hovudet vaart for kvar hup i vegen ( som var ca kvar 2. meter)
11. Saa mykje braak at me maatte ta i oyrepluggar i oyra uten horetelefon, for aa hora musikken vaar.

Saa alt laag til rette for at detta skulle bli ein spennande tur.
Paa sio av oss var me saa heldige og fekk to lokale guttar som satt aa horte hoglytt paa musikk paa mobilen.
Bussen gjore fleire stopp undervegs, for at lokalbefolkningen skulle komma inn med spyd med friterte biller paa, som dei ville me skulle kjopa. Men me takka utrulig nok nei til detta fristande forslaget.
Etter 8tm med hompete veg, og utallige rare situvasjonar var me ENDELIG framme i Savanakket.

Me vil retta ein takk til RR (Radio resepsjonen) uten dykk paa oyra, hadde me ikkje overlevd!